As we speak lig ik aan een infuus voor m'n eerste chemokuur. Eindelijk is er een start gemaakt met de behandeling.
Om de twee weken krijg ik via een infuus en via injecties de medicijnen die de aanval gaan inzetten tegen de kanker. Knetterhard aanvallen wat mij betreft.
De afgelopen week heb ik dit moment als een belangrijke wedstrijd benaderd. Niet weten wat er gaat gebeuren maar je uiterste best doen om zo goed mogelijk te presteren.
Hoe ik op de kuur ga reageren is nu nog onduidelijk. Maar misselijk worden hoort erbij. Gelukkig krijg je daar een heel arsenaal aan pillen voor. Vermoeidheid is ook een bijwerking die zeker om de hoek komt kijken. Het treft dat ik echt 1 van de beste slapers op aarde ben, dus dat gaat zeker helpen. Net als sporten. Dat blijf ik doen zo goed en zo kwaad als dat gaat.
En dan het puntje haar. Ja dat gaat uitvallen. De blonde manen gaan tijdelijk verdwijnen. Hoort er ook bij en is niet erg. De vraag of je dan een pruik neemt is iets wat ik de afgelopen tijd vaak hoor. Maar eerlijk gezegd zie ik dat niet zo zitten. Draag het met trots is mijn motto op dit gebied.
Ik wil iedereen die aan ons denkt, een kaartje stuurt, iets aardigs zegt, een verwenpakket maakt of op welke manier dan ook wat van zich laat horen bedanken. Jullie helpen ons allemaal met deze steun!